Σ' ένα γλάρο...
Πάνω στη σκόνη το χνάρι της πατημασιάς σου
Ήθελα τόσο να σου πω κάτι τόσο μάταιο
Κουβαλάς πάνω στα φτερά σου με κόπο ανείπωτο
ένα τόσο δα μικρό πουλί
Δείξε του τον κόσμο, ράψε του στις πλάτες δυο γερά φτερά
αλλά πάντα να θυμάσαι πως οι αετοί, όπως κι οι γλάροι, γεννιούνται
Ίσως κι αυτό το λάθος να είναι δικό μου
Όπως κι η μαχαιριά στο μέρος της καρδιάς μου
Έτσι όπως διάλεξα ζω κι έτσι όπως μου πρέπει θα πονάω
Ήθελα τόσο να σου πω κάτι τόσο μάταιο
Κουβαλάς πάνω στα φτερά σου με κόπο ανείπωτο
ένα τόσο δα μικρό πουλί
Δείξε του τον κόσμο, ράψε του στις πλάτες δυο γερά φτερά
αλλά πάντα να θυμάσαι πως οι αετοί, όπως κι οι γλάροι, γεννιούνται
Ίσως κι αυτό το λάθος να είναι δικό μου
Όπως κι η μαχαιριά στο μέρος της καρδιάς μου
Έτσι όπως διάλεξα ζω κι έτσι όπως μου πρέπει θα πονάω
posted by χαμίνι @ 11:29 am
2 Comments:
At 14 April, 2006 15:08,
Black Swan said…
Γεια σου Χαμίνι
Πιο διψασμένος από ποτέ για ήλιο ο γλάρος και για αλάτι εγώ θέλω να βάλω στραβό καπελάκι στα πίσω μου και να ξεφύγω .
Ποτέ δεν μπορώ να ξεφύγω γιατί πάντα φεύγω πάντα με 160 km/h πανικό.
Για την αποδώ μεριά, ποια μεριά; τη μέσα του καθενός.
Για αυτό που νομίζω ότι είναι η ζωή μου· οι κωδικοί της ζωής μου...
Λοιπόν αυτό το Σαββατοκύριακο ο κωδικός είναι: πιο διψασμένος από ποτέ ο γλάρος για ήλιο
κι ο εγώ για αλάτι.
Υπάρχει καιρός που χάνεται και καιρός που ζει.
Απλά τα πράγματα!
Όταν κλείνεις τα μάτια, πετάς σαν γλάρος - κανείς δεν μπορεί να σου πάρει την πτήση.
At 14 April, 2006 15:34,
χαμίνι said…
Γειά σου και σένα Μαύρε Κύκνε!
Βρίσκω το σύνθημα ταιριαστό με τη διάθεσή μου.
Θα κλείσω το διακόπτη της μέσα μεριάς μου και τα μάτια μου επίσης και ελπίζω ο ήλιος να φανεί και να τον καλωσορίσω σαν ναυαγός που έχει κορεστεί απ' το αλάτι.
Έχεις σκεφτεί πως τα πίσω δεν υπάρχουν πια; Πως μόνοι μας δένουμε αυτή τη θηλειά στο λαιμό μας; Μα ούτε και τα εμπρός! Μόνο το τώρα είναι πραγματικό. Άν κάτι πραγματικό υπάρχει, τέλος πάντων, όταν έχουμε τα μάτια ανοιχτά.
Post a Comment
<< Home