Η επιστροφή

Μα θα μπορούσε να γίνει ένα θαύμα!

Συ να γυρίζεις πίσω στην πατρίδα τυλιγμένος με τα χρώματα και τις μουσικές ενός χειμώνα, που δεν πενθεί, μα αφουγκράζεται τη ζωή που κοιμάται… Αποκαμωμένος από τις απουσίες, να βρεις τον καιρό που χάθηκε. Να αναστήσεις τις μορφές που λησμονήθηκαν και τις φωνές που σιώπησαν.

Κι εγώ που, με μια άδικη απόγνωση, τόσο καιρό ισορροπώ επικίνδυνα στον θαλασσοδαρμένο βράχο, να βουτήξω ασυλλόγιστα στο λυσσασμένο κύμα και να ντυθώ περιβολή σειρήνας ξελογιάστρας. Να σύρω το καράβι σου ως την άβυσσο. Εκεί που δεν ανθίζουν όνειρα και δεν γεννιούνται πόθοι. Να σε κρατήσω αιχμάλωτο σε μια αιωνιότητα που δεν γερνάει το πνεύμα. Που οι αισθήσεις δεν αποσταίνουν και που τα λόγια δεν σβήνονται από λευκά σεντόνια…

Θα μπορούσε άραγε να γίνει ένα θαύμα;