Παραισθήσεις

Φύσηξε ένας άνεμος και πέταξαν τα πολύχρωμα κουρέλια στον αέρα.

Η νύχτα έσβησε όλες τις αμφιβολίες.

Και σαν να ράγισε απ’ τη σφοδρή επιθυμία ο θόλος τ’ ουρανού, μια ευωδιά αναπάντεχη ξεχύθηκε από κρίνα

Αισθήσεων απώλεια. Παράδοση αναπόδραστη στην πιο ηδεία χαύνωση

Πνεύματα ρωμαλέα, που ενδίδουν στη σαγήνη μιας μουσικής μαγικής. Και τίποτε άλλο.

Μονοπάτι πέρα κι έξω απ’ τους δρόμους, που οδηγεί στις πιο θανάσιμες παραισθήσεις.





Εδώ στο πουθενά, πίσω απ’ το άπειρο. Πάντα χωρίς αύριο…