Εξομολόγηση

Δεν ξέρω γιατί εξακολουθώ να γράφω εδώ.
Ουσιαστικά, ποτέ δεν έγραφα για τον εαυτό μου.
Η μοναχική γραφή μού μοιάζει με φυγή, με ένα είδος δειλίας.
Ακόμη και τ' ανεπίδοτά μου είχαν πάντοτε έναν παραλήπτη-στόχο
Πάντα μιλούσα σε κάποιον. Εδώ δεν ξέρω σε ποιον ν' απευθυνθώ.
Στον άλλο μου εαυτό; Μα δεν υπάρχει τέτοιος!
Στους μπλόγκερς; Δεν φαίνεται να έχουν όρεξη για συζήτηση.
Τους δίνω όλα τα δίκια! Έχουν σοβαρά και ενδιαφέροντα πράγματα να πουν, αλλά αυτό δεν είναι συζήτηση.
Σε σένα θα ήθελα να μιλάω, αλλά κι εσύ δεν αντιλαμβάνεσαι την κραυγή.
Ο χώρος δεν είναι δικός μου, τίποτε δεν μου ανήκει. Αναζητώ μόνο, με όλους τους τρόπους!

Μονόλογος ή διάλογος; Ιδού η απορία!