Σπονδή

Το σκοτάδι και το φως...

Νύχτες που υποτάσσονται στη διάθεση της στιγμής. Χρόνος που υποκλέπτεται από λειτουργίες ζωτικές. Κατά μέτωπον επίθεση στο πεπρωμένο.

Κι ύστερα ήρθε η βροχή, το δάκρυ του θλιβερού θανάτου, που τον ξεγέλασαν μάτια και χείλη, κορμιά θνητά, που αφιερώθηκαν, με πάθος ανάρμοστο, στην αποθέωση της πιο φτηνής και όμως ανεκτίμητης, αξίας της ύπαρξης. Ένας αποθαμός μικρός, ισάξιος μιας αιωνιότητας