Πως;

Σπασμένη φωνή, κομμάτια γυαλί
Κι ένας αέρας να ρίχνει τα φύλλα στη γη
Σκόρπια ψυχή, πότ’ εδώ, πότ’ εκεί
Δρόμοι παντού, να πάω που;
Φεύγω, γυρίζω, σαν εκδρομή
Όπου κι αν πάω σε έχω μαζί
Μεσ’ στο μυαλό μου στίχοι βουβοί
Γεμίζουν με λόγια κάθε μου ευχή:
«Αχ, να ‘σουν αλλιώς. Αλλιώς απ’ ότι σ’ έχει πλάσει ο Θεός…»
Κι ύστερα πως;
Κάθε στιγμή χαρά τρελή, βαθειά πληγή
Ας μάθαινα,
πως μπορεί η ζωή
να είναι απλή…