Ξέχασα τα ταξίδια πάνω από τις θάλασσες. Μέσα στο βλέμμα σου που φωτίζει τις σκιές μου ταξιδεύω...

Και ταξιδεύω... Και περνάει ο καιρός, σαν τίποτε άλλο να μην είναι να έρθει ποτέ πια.

Κι ότι περίμενα, δεν αναζητώ. Μονάχα ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά. Μονάχα ονειρεύομαι κάθε σου σκέψη να γνωρίσω.

Πιο σκοτεινά δεν είναι πουθενά κι όμως...
Πιο καθαρά ποτέ δεν έβλεπα...

Κάθε σου σκέψη να γνωρίσω... Και νόημα δεν έχει πια, γιατί αυτό που τώρα συμβαίνει είναι μια θάλασσα που ξεχειλίζει και ξερνά κάθε μου σκέψη. Πάνω στην άμμο τη στεγνή ξεβράζεται και παίρνει σχήματα τρελά.

Κάθε μου σκέψη ψήνεται κάτω απ' τον ήλιο και στεγνώνει. Κι ότι μένει δεν έχει σημασία πια.

Και ταξιδεύω στα άδυτα, στα σκοτεινά και μεσ' στο βλέμμα σου που με γνωρίζει πια τόσο καλά!