Πιο πέρα...

Θάλασσα βαθιά η ύπαρξή μου.
Στην παραλία που αναπαύονται τα κύματα
πότε θα φτάσει;

Να σταθώ, χωρίς τη μάσκα του νου,
χωρίς σκέψη άλλη,
να ξαποστάσω! Να παραδωθώ!

Ταξίδια μέσα στον εαυτό μου!

Πως μπορεί κανείς πιο πέρα
απ' το "είναι" να ταξιδέψει;

Ίσως πιο πέρα απ' την αγάπη,
πιο πέρα απ΄τον πόνο,
πιο πέρα απ' το Θεό...

Κύμα που ορθώνεται η ψυχή
αγναντεύοντας την παραλία του "είναι",
πασχίζοντας να στρέψει το ρεύμα,
τον άνεμο, τον όγκο του νερού.

Αντικρύζω τον προορισμό του ταξιδιού
από μακρυά, ή κάποτε λίγο πιο κοντά...

Και ξανά θάλασσα γίνομαι