Ο γυρισμός

Μίλα όπως ξέρεις!
Βγάλε απ’ τις λέξεις τη στολή τους.
Έμαθα να τις θωρώ γυμνές,
Πιασμένες απ’ το χέρι,
Να χορεύουν,
Να φτιάχνουν σχήματα κι εικόνες μαγικές
Εκεί, στον κήπο με τ’ αγάλματα…


Το ταξίδι! Ο γυρισμός!
Πριν τη λήθη, πριν το νερό της λησμονιάς.
Ναι! Το ταξίδι. Χωρίς πυξίδα, χωρίς χάρτη,
Μόνο τους ψίθυρους του ανέμου
Και της θάλασσας την υγρή και μητρική αγκαλιά.
Ξέφρενη πορεία προς τα εμπρός,
Πέρα από συμπληγάδες και Κολχίδες,
Για να γυρίσει κανείς πίσω.
Χιλιάδες λέξεις, εκατομμύρια σκέψεις,
Για να γυρίσει στην αρχή.
Στο τίποτε, στο άπειρο.

Τις πιο πολλές φορές μένει ανοιχτός ο κύκλος.
Άγριες τρικυμίες βυθίζουν αγέρωχα πλεούμενα
Κι άλλες φορές λίμνες με γαλαζοπράσινα νερά
Γίνονται Σειρήνες,
γίνονται αντικατοπτρισμοί μιας θάλασσας, οφθαλμαπάτη.
Και μαγεύουν κι αρμενίζουν τα γερά σκαριά στα όμορφα μα ακίνητα νερά.

Δεν ξέρω! Άραγε, η αρχή, ποια είναι;