Μην κοιμάσαι!

Ας ήσουν απόψε εδώ δίπλα μου, να αισθάνομαι τη ζέστη του κορμιού σου,
Ν' αναπνέω τ' άρωμά σου, ν' αγγίζω τη σάρκα που δεν βλέπω, μα ξέρω πως να τη φαντάζομαι...

Ας μίλαγες! Ας έφταναν στ' αυτιά μου οι ήχοι απ' τις λέξεις σου που δεν θα άκουγα μα θα μ' έπαιρναν απ' το χέρι να περιπλανιόμαστε.

Ένα στιχάκι περιμένει να συγοσφυρίξεις. Μια απάντηση στέκεται στην άκρη των χειλιών μου κι ένα χαμόγελο φωτίζει τόσο δυνατά τη νύχτα που με ξαγρυπνάει...

Μην κοιμάσαι. Ταξίδεψε να με συναντήσεις εκεί που τίποτε δεν μπορεί να μένει και τίποτε δεν χάνεται.

Ας σκόρπαγες τις σκέψεις μου στον αέρα που ανοίγει τα παράθυρα. Ας τις έπνιγε η βροχή εκείνη που με παρέσυρε στο πουθενά...

Ας ήσουν απόψε ένα αστέρι που πέφτει. Κι εγώ θα σήκωνα τα μάτια και θα καιγόμουν. Θα έλιωνα... Δεν θα υπήρχα ποτέ πια όπως τώρα.

Κι όμως νιώθω τα δάχτυλά μου να χτυπάνε τα γράμματα, μα δεν τ' αναγνωρίζω. Τα μάτια ακουμπάνε σε οράματα και τρέχουν πίσω από τις λέξεις να τις κρύψουν.

Ν' αναγνωρίζεις μόνο εσύ τι λέγεται και πως!