Καληνύχτα

Ένα στρωμένο κρεβάτι κι ένα παράθυρο ανοιχτό
ν' ακούγονται που αλυχτούν οι σκύλοι μεσ' στη νύχτα.

Καθώς αρχίζουν να χτυπάνε στο τζάμι οι στάλες της βροχής
αρχίζει και το τραγούδι ν' ακούγεται από κάπου μέσα σου βαθειά.

Το ξέρω δεν κοιμάσαι. Το ξέρω, το νιώθω μέσα στο κεφάλι μου.
Το ξέρουν κοι λέξεις που σχηματίζονται βουβά
κι έρχονται σαν αερικά να απλωθούν στο μαξιλάρι σου.
Να σε γλυτώσουν απ' της νύχτας τις θολές σκιές,
αυτές που κάθε βράδυ τρυπώνουν στα όνειρά σου
και με γινάτι προσπαθούν να με ξορκίσουν... Μάταια!

Εδώ είμαι! Τόσο κοντά και τόσο μακρυά όσο διάλεξες.

Εκεί είμαι! Εκεί που άνοιξες μια χαραμάδα να εισβάλω.
Εκεί που το φως δεν μπορεί να νικηθεί. Και θα μείνω.

Κόκκινο

Κόκκινο μελάνι χύθηκε πάνω στο άσπρο μου χαρτί. Βαθύ κόκκινο κρασί πάνω στο άσπρο μου τραπεζομάντιλο.
Μια σταγόνα αίμα κυλάει στο χιονάτο τρυφερό σου δέρμα.
Κόκκινο στόμα μου μιλάει με άσπρες λέξεις που δεν μπορώ ν’ ακούσω γιατί χάνονται αιωρούμενες στο λευκό άδειο δωμάτιο.

Να βάψω όλες τις σκέψεις σου με κόκκινο. Ν’ ακούγονται τόσο δυνατά όσο χτυπάει η καρδιά μου.

Να μην ακούγεται ανάμεσα σε γη και ουρανό τίποτε άλλο παρά μόνο οι σκέψεις σου και οι χτύποι της καρδιάς μου