Νύχτωσε πάλι...

Κρατάω την ανάσα μου ν' ακούσω το βήμα σου.

Έρχεσαι ή φεύγεις;

Στο στέρνο μου χτυπάει η φλέβα που μέσα της έτρεξε όλο το φαρμάκι του κόσμου. Μα δεν θυμάμαι πια! Πως πέθανα; Πως αναστήθηκα; Πέρασε ένας αιώνας.

Τώρα κι αύριο θα χτυπάει πάλι η καρδιά μου κι ίσως, που και πού, να χάνει ένα χτύπο. Απλά για να μην ξεχνάω πως πάντα παραμονεύει κάπου εδώ γύρω ένας μικρός ή ένας μεγάλος θάνατος