Τώρα...

Μα δεν υπάρχει θάνατος όταν έχεις ήδη αποχωριστεί απ’ τον εαυτό σου. Όταν τον έχεις αποθέσει σε άλλο σώμα.

Και δεν αφήνεις να χαθεί ούτε μια ανάσα, όταν στο σώμα σου χτυπά με πάθος μια καρδιά, που δεν γεννήθηκε μαζί σου, αλλά μοιράζεται τους χτύπους της δικής σου.

Στιγμές και σκέψεις σαν κινηματογραφικά στιγμιότυπα. Περνούν και χάνονται στο σκοτάδι. Σαν καρφίτσες κεντρίζουν τη μνήμη. Όμως, ο έρωτας είναι πιο δυνατός ακόμη κι απ’ τον θάνατο. Τώρα…

Αγάπα καρδιά μου, ΔΥΝΑΤΑ

Κι αν είναι να χάσουμε ξανά ό,τι αγαπήσαμε, αν είναι να πονέσουμε, να θρηνήσουμε, ας έχουμε ήδη γίνει στάχτη απ΄το ηφαίστειο που καίει τη σάρκα και ελευθερώνει τα πιο μύχια μυστικά!

Προορισμός, έτσι κι αλλιώς, η κόλαση!!!

Νύχτωσε πάλι...

Κρατάω την ανάσα μου ν' ακούσω το βήμα σου.

Έρχεσαι ή φεύγεις;

Στο στέρνο μου χτυπάει η φλέβα που μέσα της έτρεξε όλο το φαρμάκι του κόσμου. Μα δεν θυμάμαι πια! Πως πέθανα; Πως αναστήθηκα; Πέρασε ένας αιώνας.

Τώρα κι αύριο θα χτυπάει πάλι η καρδιά μου κι ίσως, που και πού, να χάνει ένα χτύπο. Απλά για να μην ξεχνάω πως πάντα παραμονεύει κάπου εδώ γύρω ένας μικρός ή ένας μεγάλος θάνατος

Μην κοιμάσαι!

Ας ήσουν απόψε εδώ δίπλα μου, να αισθάνομαι τη ζέστη του κορμιού σου,
Ν' αναπνέω τ' άρωμά σου, ν' αγγίζω τη σάρκα που δεν βλέπω, μα ξέρω πως να τη φαντάζομαι...

Ας μίλαγες! Ας έφταναν στ' αυτιά μου οι ήχοι απ' τις λέξεις σου που δεν θα άκουγα μα θα μ' έπαιρναν απ' το χέρι να περιπλανιόμαστε.

Ένα στιχάκι περιμένει να συγοσφυρίξεις. Μια απάντηση στέκεται στην άκρη των χειλιών μου κι ένα χαμόγελο φωτίζει τόσο δυνατά τη νύχτα που με ξαγρυπνάει...

Μην κοιμάσαι. Ταξίδεψε να με συναντήσεις εκεί που τίποτε δεν μπορεί να μένει και τίποτε δεν χάνεται.

Ας σκόρπαγες τις σκέψεις μου στον αέρα που ανοίγει τα παράθυρα. Ας τις έπνιγε η βροχή εκείνη που με παρέσυρε στο πουθενά...

Ας ήσουν απόψε ένα αστέρι που πέφτει. Κι εγώ θα σήκωνα τα μάτια και θα καιγόμουν. Θα έλιωνα... Δεν θα υπήρχα ποτέ πια όπως τώρα.

Κι όμως νιώθω τα δάχτυλά μου να χτυπάνε τα γράμματα, μα δεν τ' αναγνωρίζω. Τα μάτια ακουμπάνε σε οράματα και τρέχουν πίσω από τις λέξεις να τις κρύψουν.

Ν' αναγνωρίζεις μόνο εσύ τι λέγεται και πως!