Σημάδι στον καιρό

Δεν βρέθηκε όνειρο να μου ταιριάζει
μόνο τα μάτια σου σημάδι στον καιρό
Ξήλωσα τις γαλάζιες οπτασίες της παλιάς μου νιότης
Έπλεξα ένα στερέωμα μαζί σου να πετώ

Κι έγινε η κάθε μέρα όνειρο
έγινε η νύχτα πυροτέχνημα γιορτής
Στο κρεβάτι σου δυο γλάροι
ταξιδιώτες της πιο άγονης γραμμής

Κι όσα δεν γνωρίσαμε
αυτά θα μοιραστούμε

Κι αν είναι η θλίψη μου φωτιά
το πάθος μου είναι βόμβα ατομική
Μ' αυτό σε αγάπησα βαθιά
εσένα που με έμαθες πρώτα εμένα ν' αγαπώ

Σε 4 τοίχους

Έκλεισες το φως κι έγινε το δωμάτιο αστρόπλοιο που εκτοξεύτηκε στο σύμπαν
Έκλεισες το φως κι έμοιαζαν τα μάτια σου με οθόνη
Είδα όλες τις σκηνές που είχα ξεχασμένες
Κι έτσι ταξιδεύαμε στο διάστημα χωρίς φωνή
Έσπασε το φράγμα του ήχου κι άκουγα τα πάντα μέσα σου
Όπως τότε... Τότε που έβλεπα εκείνες τις θολές σκιές να σκοτεινιάζουν το βλέμμα σου
Κι ένιωσα πως ότι κι αν ήμουν, ότι κι αν είχα αφήσει πίσω,
ότι κι αν με περίμενε, εκείνα τα θολά φαντάσματα είχαν σβήσει
Κι ακόμη κι αν όλα σκοτείνιαζαν ξανά, εγώ θα είχα πάντα ένα φάρο.
Την ψυχή μου

Σ' ένα γλάρο...

Πάνω στη σκόνη το χνάρι της πατημασιάς σου
Ήθελα τόσο να σου πω κάτι τόσο μάταιο
Κουβαλάς πάνω στα φτερά σου με κόπο ανείπωτο
ένα τόσο δα μικρό πουλί
Δείξε του τον κόσμο, ράψε του στις πλάτες δυο γερά φτερά
αλλά πάντα να θυμάσαι πως οι αετοί, όπως κι οι γλάροι, γεννιούνται

Ίσως κι αυτό το λάθος να είναι δικό μου
Όπως κι η μαχαιριά στο μέρος της καρδιάς μου
Έτσι όπως διάλεξα ζω κι έτσι όπως μου πρέπει θα πονάω